Το τατουάζ είναι μια πρακτική τόσο παλιά όσο και ο πολιτισμός, αλλά χίλια χρόνια από τότε που αρχίσαμε να βάφουμε μόνιμα το δέρμα μας, δεν είναι ακόμα 100% ακίνδυνο. Ακολουθούν ορισμένα προβλήματα που μπορεί να συμβούν με τα τατουάζ.
Οι λοιμώξεις μπορεί να μεταδοθούν με τα εργαλεία του τατουάζ. Τα εργαλεία αυτά έρχονται σε επαφή με αίμα και σωματικά υγρά. Αν δεν αποστειρωθούν σωστά, μπορούν να μεταδώσουν ασθένειες όπως η ηπατίτιδα Β, η ηπατίτιδα C, η φυματίωση και ο HIV.
Τα περισσότερα από τα σύγχρονα στούντιο τατουάζ χρησιμοποιούν βελόνες μιας χρήσης και αυτού του είδους τα προβλήματα είναι σπάνια. Το ερασιτεχνικό τατουάζ (όπως σε φυλακές ή σε μη αδειοδοτημένα εργαστήρια τατουάζ) είναι πιο επικίνδυνο.
Οι αλλεργικές αντιδράσεις στα μελάνια τατουάζ είναι σπάνιες αλλά πιθανές. Το δέρμα μπορεί να αντιδράσει στο κόκκινο, κίτρινο και μερικές φορές στο λευκό μελάνι όταν ένα τατουάζ εκτίθεται στο φως του ήλιου.
Οι αλλεργικές δερματικές αντιδράσεις είναι τύπου εξανθήματος. Τα κοινά χρησιμοποιούμενα μελάνια τατουάζ έχουν μεταλλικό αλάτι και μπορεί να έχουν το μόλυβδο αλλά όχι σε ποσότητες που μπορεί να είναι επιβλαβείς. Οι οργανικές χρωστικές ουσίες που δεν έχουν βαρέα μέταλλα μπορεί να είναι πιο προβληματικές. Υπάρχει μια στατιστική από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι το 40% των οργανικών χρωστικών για τατουάζ που χρησιμοποιούνται στην Ευρώπη δεν είναι εγκεκριμένα για καλλυντική χρήση και μια καρκινογόνος αρωματική αμίνη βρίσκεται στο 20% από αυτά.
Τα τατουάζ που έχουν μεγάλες περιοχές μαύρου μελανιού μπορεί, σε σπάνιες περιπτώσεις, να προκαλέσουν προβλήματα κατά τη διάρκεια μαγνητικής τομογραφίας. Το μαύρο μελάνι περιέχει οξείδιο του σιδήρου και ένας σαρωτής μαγνητικής τομογραφίας μπορεί να προκαλέσει τη θέρμανση του σιδήρου προκαλώντας ηλεκτρικό ρεύμα σε αυτό. Όπως είπαμε, αυτό είναι σπάνιο, και το να έχετε ένα τατουάζ δεν πρέπει να αποτελεί λόγο να μην κάνετε μαγνητική τομογραφία, εάν είναι απαραίτητο.
Οι χρωστικές του τατουάζ μπορούν να προκαλέσουν διάφορες δερματικές παθήσεις όπως κοκκίωμα, διάφορες λειχηνοειδείς παθήσεις, τσιμεντοδερματίτιδα, εναποθέσεις κολλαγόνου, δισκοειδής ερυθηματώδης λύκος, εκζεματικές εξάρσεις, υπερκεράτωση και παρακεράτωση και χηλοειδή.
Τα τατουάζ μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα ακόμη και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα που παραμένουν στο δέρμα. Για παράδειγμα, η εκζεματική δερματίτιδα μπορεί να εμφανιστεί από μήνες έως και είκοσι χρόνια μετά το τελευταίο τατουάζ.
Η διαδικασία του τατουάζ μπορεί να προκαλέσει αιμάτωμα (μώλωπα) εάν μια βελόνα τατουάζ τρυπήσει ένα αιμοφόρο αγγείο. Αυτοί οι μώλωπες μπορεί να εμφανιστούν ως φωτοστέφανα γύρω από ένα τατουάζ ή ως ένας μεγαλύτερος μώλωπας εάν το αίμα συγκεντρωθεί σε μια λίμνη, και συνήθως επουλώνονται σε μια εβδομάδα.
Ορισμένα μεγάλα σωματίδια από τη χρωστική ουσία του μελανιού μπορεί να συσσωρευτούν στους λεμφαδένες, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει φλεγμονές. Οι λεμφαδένες μπορεί επίσης να αποχρωματιστούν από τη χρωστική ουσία, η οποία, μαζί με τη φλεγμονή, μπορεί να δώσει ψευδή ένδειξη ως ένδειξη μελανώματος. Αυτό μπορεί να καταστήσει δύσκολη τη διάγνωση του μελανώματος σε έναν ασθενή με τατουάζ.
Τα αντιπηκτικά (φάρμακα που εμποδίζουν την πήξη του αίματος) μπορεί να δυσχεράνουν το τατουάζ, επειδή κάνουν την αιμορραγία πιο έντονη. Εξαιτίας αυτού, κάνουν την επούλωση ενός τατουάζ πιο μακρά, και επειδή “ξεπλένουν” το μελάνι, θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος (και τατουάζ) για να μπει αρκετό μελάνι στο δέρμα.
Ένα γενικό πρόβλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ότι η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων δεν ρυθμίζει το τατουάζ ούτε το μελάνι τατουάζ.
Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα τι περιέχουν οι χρωστικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για το τατουάζ, ειδικά στα μελάνια υπεριώδους ακτινοβολίας (UV) και τα μελάνια που λάμπουν στο σκοτάδι. Ο FDA λέει ότι “πολλές χρωστικές που χρησιμοποιούνται στα μελάνια για τατουάζ είναι χρώματα βιομηχανικής ποιότητας κατάλληλα για μελάνι εκτυπωτών ή μπογιά αυτοκινήτων”.
