Το μελάνι τατουάζ είναι ένα μελάνι που χρησιμοποιείται για τατουάζ. Αποτελείται συνήθως από χρωστική ουσία και φορέα. Το μελάνι τατουάζ κατασκευάζεται σε ένα ευρύ φάσμα χρωμάτων που μπορούν να
αναμειγνύονται περαιτέρω για την παραγωγή οποιασδήποτε απόχρωσης.
Καθώς κάνουμε τατουάζ στους εαυτούς μας εδώ και χιλιάδες χρόνια, φτιάχνουμε μελάνι τατουάζ για εξίσου μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα πρώτα μελάνια κατασκευάζονταν από κάρβουνο, τέφρα και άλλα υλικά που μπορούσαν να βρεθούν στη φύση. Καθώς περνούσε ο καιρός, εφευρέθηκαν πιο σύνθετες συνταγές για μελάνι. Ο Ρωμαίος γιατρός Aetius είχε μια συνταγή για μελάνι τατουάζ που αποτελούνταν από φλοιό πεύκου, διαβρωμένο χαλκό αναμεμειγμένο με ξύδι, αυγά εντόμων και βιτριόλι. Τα σύγχρονα μελάνια δεν διαφέρουν πολύ από αυτά τα αρχαία όσον αφορά τα επικίνδυνα υλικά.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα μελάνια για τατουάζ θα πρέπει να υπόκεινται σε ρύθμιση από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων. Παρόλα αυτά, ο FDA αναφέρει στην ιστοσελίδα του ότι “ο FDA δεν έχει εγκρίνει καμία χρωστική ουσία για τατουάζ για έγχυση στο δέρμα” και ότι “πολλές χρωστικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στα μελάνια για τατουάζ είναι χρώματα βιομηχανικής ποιότητας κατάλληλα για μελάνι εκτυπωτών ή μπογιά αυτοκινήτων”. Ορισμένα μελάνια τατουάζ μπορεί να έχουν βαρέα μέταλλα όπως υδράργυρο, μόλυβδο, κάδμιο, νικέλιο, ψευδάργυρο, χρώμιο, κοβάλτιο, αλουμίνιο, τιτάνιο, χαλκό, σίδηρο και βάριο. Άλλα μπορεί να έχουν οξείδια μετάλλων όπως σιδηροκυανιούχο και σιδηροκυανιούχο και άλλα στοιχεία όπως αντιμόνιο, αρσενικό, βηρύλλιο, ασβέστιο, λίθιο, σελήνιο και θείο. Ο φορέας που χρησιμοποιείται για τη μετατροπή της χρωστικής σε σκόνη σε υγρό είναι συνήθως αιθυλική αλκοόλη ή νερό, αλλά ορισμένα μελάνια παρασκευάζονται με μετουσιωμένες αλκοόλες, μεθανόλη, οινόπνευμα για τρίψιμο, προπυλενογλυκόλη και γλυκερίνη.
Το μελάνι που λάμπει στο σκοτάδι και το μελάνι μαύρου φωτός και η ασφάλειά τους για τον άνθρωπο συζητούνται ευρέως στην κοινότητα των τατουάζ και είναι ακόμη άγνωστο πόσο ασφαλή είναι. Το πρώτο λειτουργεί με φωσφορισμό – απορροφά και συγκρατεί ένα φως και στη συνέχεια λάμπει στο σκοτάδι, ενώ τα άλλα λάμπουν κάτω από το υπεριώδες φως.
Ακόμη και το ευρέως διαδεδομένο προσωρινό μελάνι-μαύρη χέννα δεν είναι ασφαλές. Ο Καναδάς της Υγείας την έχει συμβουλεύσει να μην χρησιμοποιείται επειδή περιέχει παραφαινυλενοδιαμίνη (PPD), η οποία μπορεί να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση με τη μορφή εξανθημάτων, δερματίτιδας εξ επαφής, κνησμού, φουσκάλες, ανοιχτές πληγές και ουλές.
Το χειρότερο είναι τα σπιτικά μελάνια τατουάζ που φτιάχνουν οι άνθρωποι από μελάνι στυλό, αιθάλη, βρωμιά, αίμα ή άλλα συστατικά.
Οι νόμοι δεν απαιτούν από τους κατασκευαστές να αποκαλύπτουν τα συστατικά τους ή να διεξάγουν δοκιμές, και εξαιτίας αυτού, κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα τι περιέχουν και πώς αντιδρούν με το ανθρώπινο σώμα. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια σπάνια περίπτωση ατόμων με μαύρα τατουάζ (που φτιάχνονται με οξείδιο του σιδήρου) να έχουν προβλήματα με τους μαγνητικούς τομογράφους (τα τατουάζ αρχίζουν να θερμαίνονται). Ορισμένα άλλα τατουάζ μπορεί να προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση. Στην Ευρώπη, το 40% των οργανικών χρωστικών για τατουάζ δεν είναι εγκεκριμένα για καλλυντική χρήση και κάτω από το 20% των χρωστικών που ελέγχθηκαν είχαν μέσα τους καρκινογόνο αρωματική αμίνη. Ορισμένα μελάνια τατουάζ προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις μόνο όταν εκτίθενται στο φως του ήλιου.
Ο υδράργυρος και οι αζωχημικές ουσίες προκαλούν συχνότερα αλλεργικές αντιδράσεις από άλλες χρωστικές ουσίες και χρησιμοποιούνται σε κόκκινες βαφές, οπότε οι αλλεργίες εμφανίζονται συχνότερα σε κόκκινα τατουάζ. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι μαύρες, μοβ και πράσινες χρωστικές δεν προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις.
