Η ιστορία των τατουάζ χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει χρησιμοποιηθεί διαχρονικά για πολλά διαφορετικά πράγματα, από την επίδειξη της ιδιότητας, τη σήμανση των σκλάβων, ακόμη και για το διαχωρισμό των εγκληματιών. Ορισμένα στοιχεία υποδεικνύουν ακόμη ότι η τέχνη του τατουάζ μπορεί να αναχθεί στην αρχή της ανθρωπότητας. Σήμερα, στη σύγχρονη κοινωνία, τα τατουάζ χρησιμοποιούνται κυρίως ως μια μορφή αυτοέκφρασης και είναι ευρέως αποδεκτά σε όλο τον δυτικό πολιτισμό.
Πίνακας Περιεχομένων
Ιστορία της λέξης τατουάζ
Η λέξη τατουάζ προέκυψε από τον Ευρωπαίο εξερευνητή Τζέιμς Κουκ- προέρχεται από την πολυνησιακή λέξη tatau που σημαίνει “σωστό ή εργατικό”. Ο Τζέιμς Κουκ έφερε τη λέξη πίσω στην Ευρώπη μαζί του μετά το πρώτο του ταξίδι στην Ταϊτή. Πριν φέρει τη λέξη τατουάζ στη Δύση, η τέχνη του τατουάζ αναφερόταν είτε σε ζωγραφική, είτε σε ουλές, είτε σε λεκέδες.
Το παλαιότερο γνωστό τατουάζ
Για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, η αρχαιότερη γνωστή ύπαρξη τατουάζ χρονολογείται γύρω στο 2000 π.Χ. στην αρχαία Αίγυπτο. Διάφορες γυναικείες μούμιες, συμπεριλαμβανομένης μιας ιέρειας γνωστής ως Amunet, είχαν βρεθεί με τατουάζ στο δέρμα τους, και η χρονολόγηση με άνθρακα τις τοποθετούσε ζωντανές γύρω στο 2134-1991 π.Χ. Αυτό συνέβαινε μέχρι τον Ötzi the Iceman, ο οποίος ανακαλύφθηκε γύρω από τα ιταλο-αυστριακά σύνορα το 1991.
Η χρονολόγηση με άνθρακα τοποθετεί τον Ötzi σε ηλικία περίπου 5.200 ετών! Αυτό σημαίνει ότι ήταν ζωντανός κάπου μεταξύ 3370-3100 π.Χ. Πιστεύεται -λόγω της τοποθέτησης και του σχεδιασμού των τατουάζ του- ότι τα τατουάζ του Ötzi είχαν στην πραγματικότητα θεραπευτικό σκοπό. Τα τατουάζ ήταν κουκκίδες και μικρός σταυρός γύρω από την κάτω σπονδυλική στήλη, το δεξί γόνατο και τις αρθρώσεις του αστραγάλου του- που είναι όλες περιοχές εκφυλισμού από στέλεχος. Αυτό υποδηλώνει ότι θα μπορούσαν να είχαν εφαρμοστεί με την ελπίδα να ανακουφίσουν τον πόνο στις αρθρώσεις.
Τατουάζ σε άλλους πολιτισμούς
Αρχαία Αίγυπτος
Στοιχεία για τατουάζ στην αρχαία Αίγυπτο έχουν βρεθεί σχεδόν αποκλειστικά στις μούμιες γυναικών κατά τη δυναστική περίοδο (πριν από το 323 π.Χ.). Τα τατουάζ αυτά αποτελούνται από μια σειρά κουκκίδων σε σκούρα χρωστική ουσία στην κοιλιά, το στήθος και τους μηρούς. Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το γιατί γινόταν με αυτόν τον τρόπο, μεταξύ των οποίων για τη σήμανση των ιερόδουλων, για θεραπευτικούς ρόλους και ορισμένοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως φυλαχτό για τη δύσκολη περίοδο της εγκυμοσύνης.
Ιαπωνία
Στην Ιαπωνία, πιστεύεται ότι τα τατουάζ είχαν χρησιμοποιηθεί τόσο για πνευματικούς όσο και για διακοσμητικούς σκοπούς και χρονολογούνται από την εποχή του Jōmon ή την παλαιολιθική περίοδο (έως το 14.000 π.Χ.). Υπάρχει κινεζικό κείμενο πριν από το 300 μ.Χ. που περιγράφει πώς οι Ιάπωνες χρησιμοποιούσαν τα τατουάζ για να δείξουν τις κοινωνικές διαφορές μεταξύ τους. Και γύρω στις αρχές του 17ου αιώνα, τα τατουάζ άρχισαν να χρησιμοποιούνται ως τρόπος επισήμανσης των εγκληματιών. Αυτά τα τατουάζ ποικίλλουν από σταυρούς στα χέρια μέχρι το Kanji για τον σκύλο στο μέτωπο κάποιου.
Λέγεται ότι οι Σαμουράι χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά τα τατουάζ ως τρόπο αναγνώρισης ενός νεκρού πολεμιστή. Η πανοπλία ενός Σαμουράι άξιζε πολλά και συχνά την έκλεβαν άλλοι πολεμιστές ή οι πτωματοφάγοι του πεδίου της μάχης και την πουλούσαν για κέρδος. Κατά την περίοδο Μέιτζι (1873) οι Σαμουράι αναγκάστηκαν να διαλυθούν και δεν τους επιτρεπόταν πλέον να φέρουν τα σπαθιά και τις πανοπλίες τους. Όταν αναγκάστηκαν να αποσύρουν την πανοπλία τους, πολλοί Σαμουράι έκαναν τατουάζ ως έναν τρόπο να δείξουν την πραγματική τους καταγωγή.
Μόλις διαλύθηκαν, πολλοί Σαμουράι εντάχθηκαν στον νεοσύστατο, δυτικού τύπου, στρατό της Ιαπωνίας, ενώ άλλοι έγιναν λόγιοι και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων. Πολλοί, λαχταρώντας τη δύναμη που είχαν κάποτε, έγιναν ληστές και κλέφτες. Ωστόσο, όταν η κυβέρνηση Μέιτζι έθεσε εκτός νόμου την τέχνη του τατουάζ, πολλοί από αυτούς τους κάποτε πολύ σεβαστούς Σαμουράι έγιναν πλέον εγκληματίες στα μάτια της κοινωνίας.
Έχοντας χάσει τη δύναμη και το κύρος τους, πολλοί από τους Σαμουράι εντάχθηκαν στη Γιακούζα – η οποία εκείνη την εποχή ήταν απλώς μια μικρή οργανωμένη ομάδα μικροπωλητών, στους οποίους η κυβέρνηση επέτρεπε να φέρουν ένα κοντό σπαθί – σχηματίζοντας αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως ιαπωνική μαφία.
Ελλάδα και Ρώμη
Στον αρχαίο μεσογειακό κόσμο, τα τατουάζ ήταν συνηθισμένα μεταξύ ορισμένων θρησκευτικών ομάδων, γεγονός που πολλοί πιστεύουν ότι μπορεί να συνέβαλε στην απαγόρευση του τατουάζ στο Λευιτικό. Κατά την κλασική ελληνική περίοδο, ωστόσο, το τατουάζ ήταν σύνηθες μόνο μεταξύ των δούλων.
Άλλοι πολιτισμοί
Η ιστορία των τατουάζ των πολλών αρχαίων πολιτισμών είναι τεράστια, κάθε πολιτισμός χρησιμοποιούσε τατουάζ για διαφορετικές σημασίες και είχε τον δικό του μοναδικό τρόπο εκτέλεσης της τέχνης, διαφορετική μέθοδο για τη χρωστική ουσία και διαφορετικά εργαλεία.
Ιστορία των τατουάζ στην Αμερική
Τα τατουάζ δεν ήταν βαθιά ριζωμένα στην πρώιμη κουλτούρα της Αμερικής, όπως συνέβαινε με πολλά άλλα έθνη. Στην πραγματικότητα, σπάνια θα βλέπατε κάποιον με τατουάζ στις πρώτες μέρες της Αμερικής. Το μόνο μέρος όπου τα τατουάζ ήταν συνηθισμένα ήταν μεταξύ των Αμερικανών ναυτικών αμέσως μετά τον Επαναστατικό Πόλεμο. Οι Αμερικανοί ναυτικοί φόρεσαν τατουάζ με την ελπίδα να αποφύγουν τον εντυπωσιασμό από το βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό.
Οι ναυτικοί έπαιρναν από την αμερικανική κυβέρνηση έγγραφα προστασίας, τα οποία προορίζονταν να τους προστατεύσουν από τον εντυπωσιασμό όταν βρίσκονταν στη θάλασσα, για να αποδείξουν την αμερικανική τους υπηκοότητα- συχνά οι περιγραφές των ναυτικών ήταν γενικές, οπότε οι αξιωματικοί του βρετανικού ναυτικού δεν τους έδιναν σημασία.
Για να το αποφύγουν αυτό, οι ναύτες άρχισαν να κάνουν τατουάζ για να περιγράφουν καλύτερα τον εαυτό τους στα έγγραφα προστασίας τους. Αυτά τα τατουάζ γίνονταν συνήθως στα πλοία χρησιμοποιώντας διάφορα πράγματα ως μελάνι – μερικές φορές ακόμη και μπαρούτι και ούρα.
Ο πρώτος γνωστός επαγγελματίας καλλιτέχνης τατουάζ στην Αμερική, ένας Γερμανός ονόματι Martin Hildebrandt, άνοιξε το σαλόνι τατουάζ του στη Νέα Υόρκη το 1876. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, έγινε πολύ δημοφιλής μεταξύ των στρατιωτών και των ναυτικών, τόσο των στρατιωτών της Συνομοσπονδίας όσο και της Ένωσης. Τόσο πολύ που ταξίδευε ακόμη και από στρατόπεδο σε στρατόπεδο για να κάνει τατουάζ. Αυτό λέγεται ότι ήταν η αρχή της πανάρχαιας παράδοσης των Αμερικανών στρατιωτικών να κάνουν τατουάζ κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Το σύγχρονο τατουάζ
Από τη δεκαετία του 1970 τα τατουάζ έχουν πάρει μια νέα μορφή στη δυτική κοινωνία. Δεν θεωρούνται πλέον κάτι για τους επαναστάτες, τα τατουάζ μπορεί πλέον να τα δει κανείς σε ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Το κοινωνικό στίγμα που κάποτε περιέβαλλε τα τατουάζ έχει σχεδόν διαλυθεί. Όλο και περισσότερα τα τατουάζ αποτελούν αποδεκτό μέρος της σύγχρονης κοινωνίας, τα τατουάζ εκτίθενται ακόμη και σε μουσεία τέχνης.
Σήμερα τα τατουάζ χρησιμοποιούνται συχνά για να συμβολίσουν κάτι στη ζωή κάποιου. Οι άνθρωποι κάνουν τατουάζ για να τιμήσουν τους νεκρούς, για να τιμήσουν τη ζωή- τα κάνουν ακόμη και για απολύτως κανένα λόγο. Στη σύγχρονη εποχή, υπάρχουν ακόμη και κοινωνικά κινήματα που συγκεντρώνονται γύρω από τα τατουάζ, όπως το κίνημα Project Semicolon.
Ιστορία της σύγχρονης μηχανής τατουάζ
- 1820- Ένας Δανός εφευρέτης, ο Hans Christian Oersted, ανακάλυψε τον ηλεκτρομαγνητισμό, ο οποίος αποτελεί τη βάση για όλα τα σύγχρονα συστήματα τατουάζ με πηνίο.
- 1876- Ο Τόμας Έντισον εφηύρε μια μηχανή για τη δημιουργία μοτίβων κεντήματος με τη βοήθεια μιας ηλεκτρικής διάτρησης.
- 1891- Ο Samuel O’Reilly τροποποίησε την εφεύρεση του Thomas Edison σε ένα σύστημα διπλών σπειρών για το τατουάζ του δέρματος.
- 1904- Ο Τσάρλι Βάγκνερ κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την πρώτη μηχανή τατουάζ. Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αφορούσε ένα σωλήνα μελανιού και μια μέθοδο μονής σπείρας για την κίνηση της μπάρας οπλισμού.
- 1929- Ο Percy Waters πατεντάρει την πρώτη μηχανή τατουάζ με διπλό πηνίο που τοποθετείται σε πλαίσιο.
- 1979- Η πατέντα της Carol Nightingale έκανε ουσιαστικές τροποποιήσεις στο πλαίσιο της μηχανής τατουάζ. Τροποποιήσεις που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα, σε πλήρως ρυθμιζόμενα στυλ πλαισίων και μηχανών cutback. Επίσης, ο σχεδιασμός της ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε ανοίγματα ελατηρίου στο μπροστινό και στο πίσω άκρο.
